De Italiaanse keuken (Italiaans: cucina italiana, IPA: [kutʃiːna italjaːna]) heeft zich ontwikkeld door eeuwen van sociale en politieke veranderingen, met wortels al in de 4e eeuw v.Chr. De Italiaanse keuken heeft op zichzelf zware invloeden, zoals Etruskisch, oud-Grieks, oud-Romeins, Byzantijns en Joods. Belangrijke veranderingen vonden plaats met de ontdekking van de Nieuwe Wereld met de introductie van items zoals aardappelen, tomaten, paprika's en maïs, nu centraal tot de keuken maar niet in hoeveelheid geïntroduceerd tot de 18e eeuw. De Italiaanse keuken staat bekend om zijn regionale diversiteit, overvloed aan smaakverschillen en staat bekend als een van de meest populaire in de wereld, met invloeden in het buitenland.
De Italiaanse keuken kenmerkt zich door zijn extreme eenvoud, met veel gerechten met slechts vier tot acht ingrediënten. Italiaanse koks vertrouwen vooral op de kwaliteit van de ingrediënten in plaats van op een uitgebreide bereiding. Schotels en recepten zijn vaak de oprichting van grootmoeders in plaats van chefs, die maakt veel recepten bij uitstek geschikt voor thuis koken.
Dit is een van de belangrijkste redenen achter de steeds toenemende populariteit van deze keuken, omdat kookmagazines in het buitenland de Italiaanse recepten populairder maken voor thuiskoks. Ingrediënten en gerechten verschillen per regio. Veel gerechten die ooit regionaal waren, zijn echter toegenomen met variaties in het hele land.
Kaas en wijn zijn een belangrijk onderdeel van de keuken, met veel variaties en wetten met betrekking tot de oorsprongscontrole (DOM) (gereguleerde benaming). Koffie, met name espresso, is belangrijk geworden in de Italiaanse keuken. Er zijn veel Frans-Italiaanse gerechten zoals Steak Florentine en Chicken Marsala.
